جوانمردا! این شعرها را چون آینه دان ! آخر ، دانی که آینه را صورتی نیست ، در خود. اما هرکه نگه کند، صورت خود تواند دیدن همچنین می دان که شعر را ، در خود ، هیچ معنایی نیست ! اما هر کسی، از او، آن تواند دیدن که نقد روزگار و کمال کار اوست و اگر گویی‚ ”شعر را معنی آن است که قائلش خواست و دیگران معنی دیگر وضع می کنند از خود “ این همچنان است که کسی گوید : ”صورت آینه ، صورت روی صیقلی یی است که اول آن صورت نموده “ و این معنی را تحقیق و غموضی هست که اگر در شرح آن آویزم ، از مقصودم بازمانم
|